Bargekop alweer bijna klaar!

Annegienus had rond het middaguur het grootste deel van de gewijzigde oppervlakte alweer klaar. Gelegen tussen het veenmosrietland en het ongemoeid gelaten waterriet aan de andere kant van de sloot levert dit weer een mooi stuk op. Daarmee zijn de plagwerkzaamheden hier grotendeels gereed.

 

De winterse buien zorgen voor fraaie luchten boven het Zuidlaardermeer en de rietvelden. 

Het water is nog onveranderd hoog op het meer, dus een echt goed beeld van de daadwerkelijke situatie is er nog niet, maar het ziet er met al dat water wel uit als een 'echt' roerdompgebied!

De natte rietvelden, met op de achtergrond de Woldweg en de akkers van Wolfsbarge. 

Hier en daar steken nog wat planten Oeverzegge boven water uit. De grond is kleiig en dat verklaart het massale voorkomen van deze soort. Ik ben heel benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen. 

De grondrillen zijn met lieslaarzen al behoorlijk begaanbaar. 

Langs de waterkant blijven wilgen staan. Deze worden druk bezocht door de bever. Ook is hieronder een gespaard stukje veenmosrietland te zien. Dit veenmosrietland zit niet vast aan de grond, maar de kragge gaat met het waterpeil omhoog. Naar beneden gaat het niet zo ver. Dan ligt het al snel op de minerale ondergrond. Een waterstandsverlaging op het meer zorgt dus voor verdroging, maar een waterstandsverhoging niet per definitie voor vernatting...

Four seasons in one day...

De kranen draaien de laatste grondrillen bij elkaar. Ondertussen proberen Edwin, Greetje en ik zo goed en zo kwaad het wil qua waterpeil om op Wolfsbarge het volgende werkgebied uit te zetten.

Kijk, dit is ideaal roerdomphabitat. Meer dan kniediep water met overjarig riet!

Natte zooi, maar wat een weertje!

Vandaag een te realiseren slenk bezocht en geconcludeerd dat we deze te plaggen oppervlakte beter elders neer kunnen leggen. Hierover is morgen een overleg met de aannemer. Verder was het schitterend weer, de rietmaaier was inmiddels ook in de buurt aan het werk en collega Alwin deed even een onbedoeld onderzoekje naar de rietkraggedikte op Wolfsbarge.

Afgelopen vrijdag kwamen er ook nog even twee Staatsmoerasbeheerders langs om een kijkje te nemen:

Collega Alwin probeert zich een weg te banen door het rietland wat door de regen van de afgelopen dagen erg nat is. Het Zuidlaardermeer is het expansievat van het boezemsysteem van Groningen en heftige regenbuien en straffe westenwind zorgen altijd voor interessante waterstandstijgingen op het meer.

Bungalowdekje...

Het goudgele riet steekt fraai af tegen de blauw voorjaarslucht.

De kragge bleek minder sterk dan gedacht...

Ale Stoker is op het naastgelegen perceel riet aan het maaien. Als hij straks klaar is, kunnen we dit gebied ook uit gaan zetten. 

Heel blij dat ik mijn gewone laarzen niet aan had....

 En de kranen draaien rustig door

Fraaie beelden in de rietlanden momenteel, met dat hoge water...

Het lijkt ongeplagd, maar het is een drijvende kragge... Zand zit op een meter, zie de tweede silonstok

Knutselen voor gevorderden

Er ontstaat al een mooi beeld van de landschappelijke openheid die er straks zal zijn. Veel van de bosschages zijn inmiddels gerooid. Het natte weer zorgt voor een wat 'blubberige' aanblik, maar ik ben erg tevreden over het werk tot dusver.

In een ruime zone rondom het werk doorloop ik de rietoevers en speur de kanten af om te kijken of er nog iets waar we rekening mee moeten houden (Otter, bever, roerdomp, dotterbloemen, wat dan ook). Een boom met oude vraatsporen was al bekend. Hier is het laatste jaar geen activiteit geweest. Onvoorstelbaar hoe gevarieerd de bodem is. Waar het op de ene plek keihard is, zak je twee meter verder tot lieslaarslengte weg.

De ganzen verzamelen zich alweer rondom het eilandje bij de Bargekop. Vorig jaar was hier een grote concentratie aan broedende ganzen.

Een prachtige fourageer/broedlagune...

Om de zaadval vanuit oude elzen op het maagdelijk geplagde rietveld te beperken worden ook nog wat elzen langs de rand een kopje kleiner gemaakt. Op verzoek van collega Alwin maakt machinist Robert even vakkundig een 'zeearendboom'. Of het oplevert wat we hopen, weet je natuurlijk niet, maar het is het proberen waard.

Het rariteitenkabinet...

Referentiebeeld. De kranen draaien op de achtergrond:

Mikado...

 

 Vanaf deWoldweg/Hunzeweg is nu ook goed te zien dat we aan het werk zijn. Je kunt het water van het meer weer zien, waar je voorheen tegen bosschages aankeek. De oranje kraan is druk aan het plaggen, terwijl de groene kraan bezig is om de wilgen een kopje kleiner te maken. Het lijkt wel mikado, maar de machinist vouwt het op, alsof hij de was aan het opvouwen is. Ik maakte me wel zorgen over het weer uitlopen van de wilgen als deze in de vooroevers worden verwerkt. De aannemer werkt aan een oplossing om het allemaal qua afmetingen wat kleiner te krijgen.

Wat elzen breken af als luciferhoutjes en met sorteergrijper worden ze allemaal keurig klaar gelegd om versnipperd te worden.  Omzichtig wordt er om de Pluimzeggevegetaties heen gewerkt. Wat zullen die waterspitsmuizen hier straks een eldorado hebben.

De oranje kraan is al tot het veenmosrietland achterin aan het plaggen geweest. Dat ziet er allemaal prima uit. Ik had geconstateerd dat ik de werkgebiedgrens graag iets wilde verleggen zodat een groepje elzen (die als zaadbronnen voor bosopslag dienen) verwijderd worden en een groepje oude grauwe wilgen blijft staan. Samen met de aannemer kijk ik ter plaatse en dit kan gemakkelijk aangepast. 

Vanaf de hoge grondril heb je een mooi uitzicht over de omgeving! "Hail schier"zeggen ze in Groningen. 

Waar het aanvankelijk erg lastig was om een beetje de juiste diepte aan te snijden waarbij de grond makkelijk breekt, wilde dit verderop weer een stuk beter. Dat wordt bungalowdekriet! Met de grote poelen die er later nog ingelegd gaan worden en de landschappelijke openheid die er nu gecreëerd wordt en de ruime fourageermogelijkheden wordt het hier straks dringen voor de roerdompen.

Hoemp!